Grup analizinde “Rezonans” kavramı S. H. Foulkes (1977) tarafından önerilmiştir.
Rezonans, insana dair tüm mevzuların birbirini uyandırdığı, kişilerarası bir grup zihni ve ortak duygusal deneyim oluşturan, insanlar arasındaki ilkel bilinçsiz ve kendiliğinden bir iletişimdir (Berman, 2011).
Foulkes bu kavramı, grup üyeleri arasında kendiliğinden bilinçsiz, sözel veya sözel olmayan bir etkileşim olduğunu fark ettiği için öne sürmüş, rezonans durumunu titreşen ve birbirini güçlendiren dizelere benzetmiştir. Avi Berman’ın aktardığına göre (2011) Foulkes bu konuda şöyle söyler:
”Kişi spesifik kişilik yapısında yerleşik olan kısma uyumlanan bir duruma rezone olur … rezonans terimi, bu durumun içgüdüsel ve kaçınılmaz olarak gerçekleştiğinin altını çizer. Gruptaki her bir üye ortak havuzdan kendisiyle alakalı olanı seçer.”
(S. H. Foulkes, 1977, 298-299).
